Matsuru Dutch Open Espoir 2020 – Dag 1
Zaterdag 11 januari 2020: de eerste dag van het 44e Espoir judo toernooi. Geweldig, warm, gezellig, topjudo, lekkere sfeer. Dit zijn eigenlijk gewoon feestjes en dan ben ik dus maar medewerker.
Voor de judoka’s komt er vaak een reis bij. Soms met een overnachting: als je uit Noord-Nederland komt dan is het best een flink stuk. Als je 13 bent en je gaat met een ploeg op pad is zo iets een heel avontuur. Heftiger wordt het als je uit de Verenigde Staten komt met 15 judoka’s en met coaches die Olympische medailles pakten. Bijna 1000 deelnemers komen dit jaar uit het buitenland, en sommigen dus van heel ver.
Wie had dat 44 jaar geleden kunnen dromen, toen we met een gezellig wedstrijdje voor meisjes begonnen, omdat er voor hen nog nauwelijks toernooien waren. Voor de jongens waren er wel veel toernooien , maar toch stond je iedere week tegen ongeveer dezelfde mensen. Hoe leuk zou het voor hen zijn, om eens tegen een Brit te mogen, of tegen een Fransman. Die hadden tenslotte een hele andere stijl van judo.
Nu trainen ze komende week allemaal samen. In dezelfde hal en met trainingsmaatjes uit de hele wereld. Na dit toernooi volgt voor een flink deel van de deelnemers nog een trainingskamp.
Natuurlijk ben je verschrikkelijk teleurgesteld als je maar één partij kunt maken en als die partij dan ook nog maar 30 seconden duurt, dan ben je even diep ongelukkig (als je de verliezer bent). Ook dat is deel van het leerproces van een aankomend topsporter. Lange reis, vreemd eten, samen op een kamer, op gewicht zijn en dan dolgraag willen winnen is een lastige combinatie. Verliezen gebeurt dan. Stom verliezen ook en van verliezen leer je meer dan van winnen, maar dat laatste zeggen we dus niet hardop.
De opbouw op vrijdag heeft altijd een slow-start. Dit jaar was het slow 2.0. Ergens is in het afgelopen jaar is de inhoud van de matten containers van Zuid-Nederland vermengd met de nationale containers, en dat moest ‘even’ worden rechtgetrokken. Onze mattenploeg bestaat uit fijne kerels, maar hier werden ze niet bepaald vrolijk van. De meesten hadden er tenslotte ook al een hele werkdag op zitten, maar gelukkig zijn er ook nog sterke districtsbestuurders; Hoe dan ook: het duurde wat langer (om 23 uur lag de mat) en kwam toch nog alles goed.
Vrolijk wordt je wel van het video scheidsrechters systeem bij jeugd en junioren wedstrijden. Man, man wat ziet dat er gaaf uit: 12 wedstrijdmatten (topsenioren waardig) waarop, mede dankzij de Duitsers, 12 camera’s staan waardoor maar één scheidsrechter op de mat staat en er geen gedoe is stoelen. Een van de vele jonge dames uit Zwitserland stond te juichen toen ze het zag.
Ik vond het andersom ook erg gaaf. Hele jonge judoka’s, kinderen nog, die in zulke omstandigheden mogen strijden. Niet op een matje van 5x5, maar op een echte mat. Ook het grote podium en de enorme medailles zal ze helpen om te durven dromen van de grootse dingen, die nog komen gaan.
Met 125 uniform geklede vrijwilligers en dankzij 7 stagiaires beveiliging van het Summa college is er niemand brutaal of vervelend geweest. In alle talen word je bedankt en worden complimenten gemaakt. Zelfs als je tegen een hele horde duwende kerels zegt: ik tel tot 3 en dan zetten jullie allemaal een stap naar achteren, dan doen ze dat braaf. Dat wachten voor een weging is altijd echt even een opgave voor ze en dan gaan ze stoeien en duwen tot het gevaarlijk wordt.
Ook onze Leen van de EHBO en zijn mensen kregen vette pluimen. Terecht. Wij vinden het allemaal normaal, wat ze doen, maar dat is het dus niet. De hele dag wordt temperatuur, zuurstofgehalte en nog zo wat dingen minutieus gecontroleerd, met het doel blessures te beperken. We weten allemaal hoe warm en zuurstofarm sporthallen kunnen zijn. Met dit team kan dat dus niet. En met een eigen ijsmachine zorgt Leen er voor dat er vandaag 8 kg ijs was om blauwe plekken te verminderen. Dit zijn professionals.
De rest van de organisatie zijn geen professionals. Dat zijn gewoon vrienden, die de afgelopen weken vaak meer uren maakten voor het Espoir dan dat ze dat voor hun baas deden. Er is ook altijd veel lol en nauwelijks stress. Dat is elkaars werk er even bij pakken, als er een Brabants Buske binnen valt, terwijl het al hectisch is. Dat is problemen oplossen met een grappige opmerking. Kortom, dat is achter elkaar gaan staan en hand in hand.
Dat is wat maakt, dat je zo’n spektakel elk jaar weer rond krijgt.
Kijk op facebook voor reacties en foto’s van dag 1. Kijk op www.dutchopenespoir.nl voor de uitslagen.
Alle clubs die meedoen aan de 44ste Espoir
De warming up van de 1ste dag
Judo Bond Nederland (JBN) heeft passie voor aikido, jiujitsu en judo en gelooft in de verbindende kracht van deze disciplines, die mens en samenleving versterken.
